Μερικά περίεργα έθιμα της Πρωτομαγιάς

Ας κάνουμε μια βόλτα ανά την Ελλάδα για να δούμε διάφορα πρωτότυπα έθιμα με αφορμή το σημερινό εορτασμό της Πρωτομαγιάς!

-Το αμίλητο νερό 

Σε νησιά του Αιγαίου την Πρωτομαγιά, τα κορίτσια σηκώνονταν την αυγή και έπαιρναν μαζί τους τα λουλούδια, που είχαν μαζέψει από την παραμονή και πήγαιναν στα πηγάδια να φέρουν το «αμίλητο νερό» (αμίλητο γιατί το κουβαλούσαν χωρίς να μιλούν). Όταν το έφερναν στο σπίτι, πλένονταν όλοι με αυτό. 

-Το Πήδημα της φωτιάς 

Νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται την παραμονή της Πρωτομαγιάς, μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά που έχουν συγκεντρώσει αρκετές μέρες πριν. Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά. 

Τα νέα παιδιά, αφού βρέξουν τα μαλλιά και τα ρούχα τους, πηδούν πάνω από τις φωτιές σαν μία συμβολική πράξη που αποσκοπεί στο να διώξει τον χειμώνα και την αρρώστια. Στην συνέχεια όλοι παίρνουν έναν δαυλό από φωτιά και την πηγαίνουν στο σπίτι τους για να φύγουν όλα τα κακά. 

Υπάρχουν και άλλα πολλά έθιμα της Πρωτομαγιάς που γιορτάζονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας: το Μαγιόπουλο, το οποίο ονομάζουν ακόμα Φουσκοδένδρι ή Ζαφείρη, γιορτάζεται στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία, το έθιμο του Κλήδωνα (είδος λουλουδιού) στο δήμο Κόζιακα, το έθιμο της πιπεργιάς στην Εύβοια, τα Ξόρκια της Πρωτομαγιάς για το διώξιμο των φιδιών στην Ήπειρο, κ.λπ. 

-Ζαγόρι Ηπείρου 

Έχουμε τον «Ζαφείρη», ένα παιδί που προσποιούνταν το νεκρό ξαπλωμένο στο χλωρό χορτάρι για να το ράνουν με λουλούδια τα νεαρά κορίτσια μέχρι ότου το καλέσουν να αναστηθεί και να τρέξουν όλοι μαζί τραγουδώντας στα χωράφια. 

-Στη Λήμνο συνήθιζαν να κυλιούνται τη μέρα αυτή στο χορτάρι για να πάρουν τη δροσιά του. 

-Εύβοια 

Στο Αρτεμίσιο, από τα χαράματα της Πρωτομαγιάς, ντύνουν έναν άνθρωπο του χωριού «πιπεριά». Τον βάζουν σε όλο το σώμα του φτέρες, τόσες πολλές που τον σκεπάζουν ολόκληρο. Τον κρεμάνε και ένα κουδούνι και ξεκινάει. Μαζί του ακολουθεί κι ένας άλλος συγχωριανός, που βαστάει ένα τσαπί, ακουμπισμένο στην πλάτη του. Αυτός είναι ο «γεωργός». Πίσω τους ακολουθούν και άλλοι και είναι μια μεγάλη ομάδα. Μπροστά ο «πιπεριάς» με το «γεωργό» και πίσω οι άλλοι, γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι σε όλο το χωριό και τραγουδάνε: 

«Πιπεριά γλυκιά ροδιά 

γλήγορα στον Αη-Λια

κι Αη-Λιάς στον ουρανό

για να βρέξει θιος νερό

για τα στάρια, για τα κθάρια

για τ’ φτωχού τα παρασπόρια

κάθε στάχυ και πινάκι

και χειρόβολο δεμάτι

Γούρνες γούρνες το κρασί

αυλάκια αυλάκια το νερό

κι ο γιωργός με το τσαπί

να στουμών’ καλά τη γη»

Μόλις λένε το τραγούδι, ο νοικοκύρης του σπιτιού τους ραντίζει με νερό. Ο «γεωργός» τότε με το τσαπί βαράει δύο τσαπιές στο χώμα έξω από το σπίτι. Ο νοικοκύρης ύστερα τους φίλευε και φεύγουν. Με τα χρήματα που θα μαζέψουν κάνουν γλέντι το μεσημέρι στην πλατεία του χωριού και μαζεύονται όλοι οι χωριανοί για να φάνε και να πιούνε. 

Στις Ροβιές επίσης υπάρχει το έθιμο, μόνο που εκεί ο «πιπεριάς» φοράει κι αδιάβροχο, γιατί τον καταβρέχουν με τις μάνικες. και τον «πιπεριά» τον ακολουθεί και ο πρόεδρος του χωριού. Εκτός από φτέρες, τον σκεπάζουν με στάρια, κριθάρια και κλωνάρια από φοινικιές. Τον φοράνε πολλά κουδούνια και το σχοινί που τα δένουν είναι αρκετά μακρύ, για να τον τραβάνε όσοι τον ακολουθούν. Το τραγούδι που τραγουδούν είναι: 

«Πιπεριά πιπεριά 

πιπεριά στον Αη-Λια

και ο Αη-Λιάς στον Ουρανό

για να ρίξ’ ο θιός νερό

για τα στάρια, για κθάρια

του θεού τα παραγάδια

κι ο Ψαρός με το τσαπί

να χαλάει την αυλή»

Το ίδιο έθιμο υπάρχει και στην Ιστιαία, αλλά εκεί «πιπεριά» ντύνεται μια γυναίκα και μάλιστα λυγερόκορμη. Το τραγούδι που λένε μοιάζει με του Αρτεμισίου, με τη διαφορά ότι δεν ακούγονται οι στίχοι «κάθε στάχυ και πινάκι / και χειρόβολο δεμάτι», ενώ οι δύο τελευταίοι στίχοι είναι «πιπερός με το τσαπί / να στομώσει το νερό». 

-Μέγαρα 

Οι αρραβωνιασμένες νέες, ντυμένες με την παραδοσιακή νυφική ενδυμασία, τα «κατιφένια» προσφέρουν στη μητέρα του αρραβωνιαστικού τους ένα στεφάνι με λουλούδια σε ένδειξη σεβασμού. Το στεφάνι αυτό αποκαλείται «Μάης». Μαζί με το στεφάνι προσφέρουν μια στολισμένη κουλούρα ψωμιού, κόκκινα αυγά και κουλούρια του Μάη. Παλιότερα στο φτιάξιμο του στεφανιού βοηθούσαν την νύφη τραγουδώντας και οι φιλενάδες, ενώ τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια υπάρχουν γυναίκες που ασχολούνται ειδικά με την κατασκευή του στεφανιού. Όταν λοιπόν ετοιμαστεί το στεφάνι, η μέλλουσα νύφη μαζί με τις φίλες της το μετέφεραν στο σπίτι του γαμπρού. Οι κοπέλες συνοδεύονταν υποχρεωτικά από ένα αγόρι προεφηβικής ηλικίας ο οποίος κρατά ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και θα το παραδώσει στο πεθερό της νύμφης. Στη επιστροφή αυτής της πομπής, ο γαμπρός στέλνει και αυτός πλούσια δώρα στο σπίτι της νύμφης, χωρίς όμως στεφάνι. 

-Παρόμοιο έθιμο υπάρχει και στη Σκόπελο. Η νύμφη χαρίζει ένα στεφάνι από λουλούδια στη πεθερά. Το στεφάνι πρέπει να έχει οπωσδήποτε μια μεγάλη κορδέλα, που την δένουν φιόγκο και στερεώνουν επάνω του ένα χρυσό νόμισμα, το πρώτο χρόνο. Συνοδεύεται με καλαθάκι γεμάτο κουλουράκια και την απαραίτητη κανάτα, που περιέχει γάλα και καφέ.